,,Bagaż wspomnień jest tak ogromny, że nie sposób wszystkiego przelać na papier. Niech więc to będą tylko okruchy wspomnień”.
Takimi słowami w 1998 roku Elżbieta Nowak– ówczesna dyrektor Szkoły Podstawowej nr 1 w Krzeszowicach- rozpoczęła swoją wypowiedź zamieszczoną w publikacji przygotowanej z okazji stulecia szkoły. Pisała o swojej ukochanej,, Jedynce”- szkole, z którą, nierozerwalnie związała całe swoje życie” (jak wielu z nas- obecnych nauczycieli- była jej absolwentką). Dwadzieścia trzy lata później to my- jej uczniowie, koledzy, współpracownicy- z żalem powtarzamy te słowa, zbierając nasze okruchy wspomnień. Niełatwo je uporządkować. Zaczęły się wakacje, a do nas dotarła smutna wiadomość o śmierci Elżbiety. Dzwonimy, spotykamy się, rozmawiamy…
Nauczycielka… Niektórzy pamiętają młodziutką, atrakcyjną nauczycielkę, która próbowała zarazić ich swoją miłością do muzyki.
Muzyka… To właśnie ona wielu z nas kojarzy się z dyrektor Nowak. Wyjazdy do filharmonii, koncerty, szkolny chór.
Chór… Jej oczko w głowie. Przez lata prowadziła go, prezentowała podczas różnych uroczystości i konkursów, a po przekazaniu pod opiekę mgr A. Żak doglądała go i wspierała, jak tylko mogła. Jakże była szczęśliwa i dumna, kiedy wydał płytę…
Duma… Kolejne wspomnienie. Jako dyrektorka Elżbieta Nowak bywała bardzo wymagająca i stanowcza. Zależało jej, żeby prowadzona przez nią placówka cieszyła się dobrą opinią, zaufaniem rodziców, żeby dobrze przygotowywała młodzież do dorosłego życia. Często przypominała nam, że ,,nauczyciel to nie zawód- to powołanie”. Mamy różne wspomnienia, ale- jak się okazuje- jedno wspólne przekonanie- pani dyrektor była z nas dumna. Wielokrotnie słyszeliśmy od niej, jak cieszy się, że tworzymy zgrane, odpowiedzialne, pracowite grono.
Integracja… Zależało jej na tym, abyśmy spotykali się nie tylko w pracy, abyśmy tworzyli więzi, rozmawiali, mieli wspólne zainteresowania. Ona sama miała ich wiele. Uzdolniona artystycznie kochała sztukę , pięknie śpiewała i malowała.
Estetka… Zawsze elegancka, ze starannym makijażem oraz fryzurą. Dbała o to, by w naszej szkole było nie tylko czysto i bezpiecznie, ale też pięknie- zielono i przytulnie. Odwiedzający nas goście nie mogli uwierzyć, że na szkolnych korytarzach może być tyle kwiatów, firanki, dywan…
Szkoła… Jej Szkoła… Tradycje, o których kultywowanie niezwykle zabiegała. Święto Patrona- dzień, do którego cała jedynkowa społeczność musiała się solidnie przygotować. Okazja do spotkań z emerytowanymi nauczycielami, o których nie pozwalała zapomnieć…
W 2006 roku pożegnała się z nami, odchodząc na emeryturę. W szkole, o którą tak walczyła (w trakcie pełnienia przez nią funkcji dyrektora, po trudnych latach pracy w kilku budynkach, przenieśliśmy się do upragnionej nowej siedziby przy ul. Długiej 22) zostawiła ogromny bagaż. Wielokrotnie sięgaliśmy do niego i zapewne wielokrotnie jeszcze sięgniemy, pozwalając się wysypać okruchom wspomnień…
Koleżanki i Koledzy ze Szkoły Podstawowej nr 1 w Krzeszowicach
